سال ها دو برادر با هم در مزرعه ای که از پدرشان به ارث رسیده بود زندگی می کردند . آنها یک روز به خاطر مسئله ی کوچکی به جر و بحث پرداختند. و پس از چند هفته سکوت اختلافشان زیاد شد و از هم جدا شدند.

یک روز صبح زنگ خانه برادر بزرگتر به صدا در آمد . وقتی در را باز کرد مرد نجاری را دید.

نجار گفت: (( من چند روزی است که به دنبال کار می گردم. فکر کردم شاید شما کمی خرده کاری در خانه و مزرعه داشته باشد. آیا امکان دارد کمکتان کنم ؟ ))

برادر بزرگتر جواب داد: (( بله اتفاقا من یک مقدار کار دارم . به آن نهر در وسط مزرعه نگاه کن آن همسایه در حقیقت برادر کوچکتر من است.  او هفته ی گذشته چند نفر را استخدام کرد تا وسط مزرعه را بکنند و این نهر آب بین مزرعه ی ما افتاد. او حتما این کار را به خاطر کینه ای که از من به دل دارد انجام داده. )) سپس به انبار مزرعه اشاره کرد و گفت: (( در انبار مقداری الوار دارم از تو می خواهم بین مزرعه ی من و برادرم حصار بکشی تا دیگر او را نبینم. ))

نجار پذیرفت و شروع کرد به اندازه گیری و اره کردن الوار .

برادر بزرگتر به نجار گفت: (( من برای خرید به شهر می روم اگر وسیله ی نیاز داری برایت بخرم.))

نجار در حالی که بشدت مشغول کار بود جواب داد: (( نه چیزی لازم ندارم ... ))

هنگام غروب وقتی کشاورز به مزرعه برگشت چشمانش از تعجب گرد شد. حصاری در کار نبود نجار به جای حصار یک پل روی نهر ساخته بود.

کشاورز با عصبانیت رو به نجار گفت: مگر من به تو نگفته بودم برایم حصار بسازی؟

در همین لحظه برادر کوچتر از راه رسید و با دیدن پل فکر کرد برادرش دستور ساختن آن را داده به همین خاطر از روی پل عبور کرد و برادر بزرگترش را در آغوش گرفت و از او برای کندن نهر معذرت خواست. 

وقتی برادر بزرگتر برگشت نجار را دید که جعبه ی ابزارش را روی دوشش گذاشته بود و در حال رفتن است.

کشاورز نزد او رفت و بعد از تشکر از او خواست تا چند روزی مهمان او و برادرش باشند.

نجار گفت: ((دوست دارم بمانم ولی پل های زیادی هست که باید آنها را بسازم.))

نکته قرآنی:

در مورد توصیه  به اخوت و برادری می‌فرماید:

« إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ » (الحجرات : آیه 10)

به حقیقت، مؤمنان همه برادر یکدیگرند. پس همیشه بین برادران ایمانی خود صلح دهید و خدا ترس وپرهیزگارباشید. امید است که موردلطف و رحمت الهی قرار گیرید.اصلاح بین مؤمنان آن‌قدر ارزش و اهمیت دارد که اگر نهاد ویژه و بودجه خاصی هم برای این هدف منظور شود، کاملاً منطقی و به‌جاست.امام علی علیه‌السلام در وصیتنامه خویش خطاب به امام حسن و امام حسین علیهماالسلام می‌فرماید: از جدّ شما شنیدم که می فرمود:

«إِصْلَاحُ ذَاتِ الْبَینِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصَّوْمِ»

 اصلاح بین مردم از هر نمازو روزه (مستحبی)بهتر و گرانقدرتر است.