گویند روزی پادشاهی این سوال برایش پیش می آید و میخواهد بداند که نجس ترین چیزها در دنیای خاکی چیست؟ برای همین کار وزیرش را مامور میکند که برود و این نجس ترین نجس ترینها را پیدا کند و در صورتی که آنرا پیدا کند و یا هر کسی که بداند تمام تخت و تاجش را به او بدهد!

 وزیر هم عازم سفر میشود و پس از یکسال جستجو و پرس و جو از افراد مختلف به این نتیجه رسید که با توجه به حرفها و صحبتهای مردم باید پاسخ همین مدفوع آدمیزاد اشرف باشد و عازم دیار خود میشود.

 در نزدیکی های شهر چوپانی را میبیند و به خود میگوید بگذار از او هم سوال کنم شاید جواب تازه ای داشت بعد از صحبت با چوپان او به وزیر میگوید من جواب را میدانم اما یک شرط دارد و وزیر نشنیده شرط را میپذیرد چوپان هم میگوید تو باید مدفوع خودت را بخوری وزیر آنچنان عصبانی میشود که میخواهد چوپان را بکشد ولی چوپان به او میگوید تو میتوانی من را بکشی اما مطمئن باش پاسخی که پیدا کرده ای غلط است تو اینکار را بکن اگر جواب قانع کننده ای نشنیدی من رابکشخلاصه وزیر به خاطر رسیدن به تاج و تخت هم که شده قبول میکند و آن کار را (اسمشو نبر را) انجام میدهد.

 سپس چوپان به او میگوید" کثیف ترین و نجس ترین چیزها طمع است" که تو به خاطرش حاضر شدی آنچه را فکر میکردی نجس ترین چیز است بخوری!!!!

نکته اخلاقی:

امام على علیه‏ السلام :

أکثَرُ مَصارِعِ العُقولِ تحتَ بُرُوقِ المَطامِعِ .      

بیشترین لغزشگاههاى خردها ، زیر درخشش طمعهاست .  (نهج البلاغة : الحکمة 219 منتخب میزان الحکمة : 344)

امام على علیه‏ السلام :

الطامِعُ فی وَثاقِ الذُّلِّ .                            

طمعکار ، گرفتار خوارى است.    ( نهج البلاغة : الحکمة 226 منتخب میزان الحکمة : 344)