عرش زیر علم توست اباعبدالله

فرش خاک قدم توست اباعبدالله

نه فقط دشت جگر سوخته ی کرب و بلا

همه عالم حرم توست ابا عبدالله

آنچه داریم و نداریم خدا می داند

که کمی از کرم توست اباعبدالله

مکتب و صوم و صلاة و شرف و عزت ما

همه مرهون دم توست اباعبدالله

شادی هر دو جهان بر دگران ارزانی

دل ما وقف غم توست اباعبدالله

به خدایی خداوند دو عالم سوگند

گریه ی خلق کم توست اباعبدالله

تو که هستی که زیارتگه ارواح رسل

حرم محترم توست اباعبدالله

دین اسلام سرافراز ز خون تو ولی

قامت کوه خم توست ابا عبدالله

" میثم " از خویش چه دارد که به وصفت آرد

هرچه دارد ز دم توست اباعبدالله