بـــــــوی بهشت می وزد از کربلای تو

ای کُشتـــه ای که جان دو عالم فدای تو

رفتی بپــــــــاس حُرمت کعبه به کربلا

شد کعبۀ حقیقــــــــــــــی دل، کربلای تو

اجـــــر هزار عُمره و حج در طواف تُست

ای مــــــــــــروه و صفا به فدای صفای تو

بـــــــــــــــــــا گفتن رضاً بقضائک بقتلگاه

شد متحد رضـــــــــــــــــای خدا رضای تو

تـــــو هر چه داشتی به خدا دادی ای حسین

فــــــــــــــــردا خداست جَلّ جلاله جزای تو

در حیرتم چـــــــه شد که نشد آسمان خراب

وقــــــــــــــــــــــتی شنید نالۀ واغُربتای تو