کم کم شِنَوَم فاطمه جان بوی تورا

در پرده ی خون مینگرم روی تو را

از ضربه ی تیغ بر سرم حس کردم

در پشت در آن ضربه ی پهلوی تو را

***

ای تیغ نجات بخش حیدر بودی

از تیغ ِ زبانِ خلق بهتر بودی

هرچند شکافتی سرم را الحق

صدمرتبه مهربان تر از در بودی

***

هر غصه که خورده ای ز غربت خوردی

یک ضربه نه ضربه بی نهایت خوردی

این عمق شکاف را که من میبینم

انگار که با غلاف ضربت خوردی