شهادت حضرت زهرا علیها السلام بر عموم مسلمین جهان تسلیت باد.

اشعار شهادت را در ادامه ببینید...

شمع من سوسو مزن حیدر خجالت میکشد

دست بر پهلو مزن حیدر خجالت میکشد

خواستی برخیزی از جا به علی خود بگو

هی به فضه رو مزن حیدر خجالت میکشد

جان من بر لب رسید از سرفه هایت جان من

خانه را جارو مزن حیدر خجالت میکشد

من خودم گیسوی زینب را مرتب میکنم

شانه بر گیسو مزن حیدر خجالت میکشد

در میان بسترت وقتی که می آیم بمان

اینچنین زانو مزن حیدر خجالت میکشد

این علی دیگر علی خیبر و احزاب نیست

بوسه بر بازو مزن حیدر خجالت میکشد

 شاعر:علی حسنی

********************

آسیابت یک طرف افتاده بستر یک طرف

چادر تو یک طرف افتاده معجر یک طرف

هر چه این جا هست چشمان مرا خون کرده است

رنگ این دیوار خانه یک طرف، در یک طرف

گاه دل خون توایم و گاه دل خون پدر

«وای بابا!» یک طرف «ای وای مادر!» یک طرف

از کنار تو که می آید به خانه ناگهان

بر سر زانو می افتد مرد خیبر یک طرف

من چگونه پیرهن کهنه تن یارم کنم

غُصه ی تو یک طرف داغ برادر یک طرف

مثل آن روزی که افتادی می افتد بر زمین

پیکر من یک طرف، او یک طرف، سر یک طرف

من دو بوسه می زنم جای تو و جای خودم

زیر گردن یک طرف، رگ های حنجر یک طرف

وای از آن لحظه که می ریزند بین خیمه ها

گوشواره یک طرف خلخال و معجر یک طرف

شاعر:علی اکببر لطیفیان

********************

گرد و خاک قدم زهراییم

افتخار همه ی ما این است

نوکران عجم زهراییم

 سفره اش تا به قیامت پهن است

ریزه خوار نِعَم زهراییم

 نفَسش حکم مسیحا دارد

زنده از فیض دم زهراییم

 مدح او زمزمه های لب ماست

چون که ما محتشم زهراییم

 ما دو تا چشمه ی کوثر داریم

گریه کن های غم زهراییم

 بین هیأت همه احساس کنیم

در طواف حرم زهراییم

 «الف قامت» او «دال» شده

راوی قدّ خم زهراییم

زخم پهلویش اگر جلوه گر است

همه اش زیر سر میخ در است

مرد خیبر، سپرش افتاده

بین بستر قمرش افتاده

 چه قدَر فاطمه بی حال شده

به روی شانه سرش افتاده

به کجا خیره شده کاین گونه

آتشی بر جگرش افتاده

 خانه را می نگرد با دقّت

خانه ای را که درش افتاده

عکس دیوار و در سوخته ای

باز هم در نظرش افتاده

اشک در دیده ی او حلقه زده

باز یاد پسرش افتاده

شجر طیّبه ی باغ خدا

ثلثی از برگ و برش افتاده

تا گل زخم گل یاس شکفت

مرد خیبر کمرش تا شد و گفت :

فاطمه! حال مرا زار نکن

غصّه را بر سرم آوار نکن

گفته ای تا که حلالت بکنم

باشد ... این گونه تو اصرار نکن

چه کنم خانه تکانی نکنی؟!

عشق خود را به من اظهار نکن

فضّه و زینبت این جا هستند

دیگر امروز غذا بار نکن

زخم پهلوی تو سر وا کرده

این قدَر جان علی کار نکن

باز هم خاطره ها زنده شده

هی نظر بر نوک مسمار نکن

لااقل پیش دو چشم حسنت

تکیه بر قامت دیوار نکن

این قدر آه نکش پیش حسین

گریه بر دست علمدار نکن

جمله ی « آه غریب مادر» ...

... را دگر این همه تکرار نکن

این قدر روضه ی گودال نخوان

این قدر از تن پامال نخوان

شاعر: محمد فردوسی

**************************

هر کجا بستر بیمار بیفتد سخت است

اوج این واقعه را جان علی می داند

خانم خانه که از کار بیفتد سخت است

به خدا فرق ندارد که کجا ، یک مادر ...

کوچه یا در خم بازار بیفتد سخت است

به زمین خوردن مادر به کناری امّا ...

پیش چشم پسر انگار بیفتد سخت است

مرد باشد ، و زنش پشت در خانهء او

در دل آتش اغیار بیفتد سخت است

سینه اش شد سپر شیر خدا ، امّا حیف

کار این سینه به مسمار بیفتد سخت است

صورت حور که از برگ گلی نازک تر

گذرش چون که به دیوار بیفتد سخت است ...

آنکه مادر شده این واقعه را می فهمد

بعدِ شش ماه اگر بار بیفتد سخت است

خواست تا شانه کند موی سر زینب را ...

شانه از دست گرفتار بیفتد سخت است !

دیدنِ سوختهء درب کمی سخت! ولی

دیدنِ صحنه به تکرار بیفتد سخت است ...

کوچه ها اوّل غم واقعهء کرببلاست

... علم از دست علمدار بیفتد سخت است

شاعر: وحید محمدی

**************************

در لا به لای هر سخنت گریه میکنم

فکری به حال بی کسی حیدرت بکن

حتی مقابل حسنت گریه میکنم

در پشت در فتادی بر خاک خانه ات

از درد استخوان تنت گریه میکنم

رویت چو لاله سرخ است مادر حسن

با زخم های بر بدنت گریه میکنم

لحظه به لحظه باید جامه به تن کنی

از خون روی پیرهنت گریه میکنم

هجده بهار حیدر زود است رفتنت

با دیدن کفن به تنت گریه میکنم

حسین خیریان

*****************************

ی تمام تار و پود مرتضی
ای همه بود و نبود مرتضی

خانه را خالی ز خوشحالی مکن
یار من پشت مرا خالی مکن

ای تمام عشق ای خونین جگر
یا بمان یا که مرا با خود ببر

ای تمام عشق بانوی علی
لرزه افتاده به زانوی علی

از سخن افتاده ای با من ولی
چشم بگشای, علی هستم علی

رفتنت خانه خرابم می‌کند
ماندنت چون شمع آبم می کند

ای مسیحای علی اعجاز کن
مشگل مشگل گشا را باز کن

ای کتاب عشق من بسته مشو
مثل مردم از علی خسته نشو
--
فاطمه چشمان خود را باز کرد
با زبان دل سخن آغاز کرد

ای همیشه همنشین فاطمه
ای امیرالمؤمنین فاطمه

ای که غمها را عسل کردی علی
گوچه را زانو بغل کردی علی

ای که برارض و سماء هستی امیر
جان زهرایت سرت بالا بگیر

این دل غمدیده را هم زنده کن
جان من, جان من یکبار دیگر خنده کن

آنکه باید دل غمین باشد منم
دل غمین و شرمگین باشد منم

خواستم یاری کنم اما نشد
ریسمان از دستهایت وا نشد
--
منم گدای فاطمه جانم فدای فاطمه