یک وقت زخانه ات جوابـــــم نکنـــی              

با لفظ برو خانه خـــــرابم نکــنی

می ترسم از آن لحظه که روز عرصات             

در زمره نوکـــران حـــسابم نکنی

پیش نظر سینه زنانت محـــــــــشـر              

بیچاره رو ســـیه خطـابــــم نکــنی

نزدیکی درب دوزخ  آقــــای بهـــشت             

با بستن پلک خود عذابــم نکـــنی

سوگنــــد به جـــان مــادرت ای آقــــا              

شرمنـــده روی بــوتـرابــــم نکـــنی

فردای قیامت ســــر حــــوض کوثـــــر              

با هـــرم نگاه خویش آبــــم نکــــنی

ای ساقی تشنه لب دلت مـــی آید              

مهمان پیاله ای شــرابـــم نکـــنی ؟

وحید قاسمی