امیرمؤمنان على علیه السلام فرمودند:

أَلَاوَ إِنَ‏ الظُّلْمَ ‏ثَلَاثَةٌ: فَظُلْمٌ لَا یُغْفَرُ وَ ظُلْمٌ لَا یُتْرَکُ و ظُلْمٌ مَغْفُورٌ لَا یُطْلَبُ.

فَأَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یُغْفَرُ فَالشِّرْکُ بِاللَّهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ‏ (نساء / 48.)

وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی یُغْفَرُ فَظُلْمُ الْعَبْدِ نَفْسَهُ عِنْدَ بَعْضِ الْهَنَاتِ‏

وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یُتْرَکُ فَظُلْمُ الْعِبَادِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً الْقِصَاصُ هُنَاکَ شَدِیدٌ لَیْسَ هُوَ جَرْحاً بِاْلمُدَى‏ وَ لَا ضَرْباً بِالسِّیَاطِوَ لَکِنَّهُ مَا یُسْتَصْغَرُ ذَلِکَ مَعَه‏.( نهج البلاغه، خطبه 176.)

آگاه باشید، ظلم بر سه ‏گونه است:

1- ظلمى که هرگز بخشیده نمى ‏شود.

2- و ظلمى که بدون مجازات نیست.

3- و ظلمى که (قابل بخشش است و) از آن بازخواست نمى ‏شود.

 اما ظلمى که بخشیده نمى ‏شود، شرک به خداست. چنانکه خداوند مى ‏فرماید: "اِنَّ اللّهَ لا یَغفِرُ اَنْ یُشرکَ بِه"  «قطعاً خداوند شرک به خود را نمى ‏بخشد.»  اما ظلمى که بخشیده مى ‏شود، ظلمى است که انسان با گناهان صغیره، به خود کرده است.  و اما ظلمى که بدون مجازات نمى ‏ماند، ظلم بعضى از بندگان به بعضى دیگر است که کیفر و قصاص در این مورد بسیار سخت است، و این ظلم فقط مجروح ساختن با کارد و یا زدن با تازیانه نیست، بلکه چیزى است که این‏گونه مجازات‏ها در برابرش کوچک است.