آمدم مـــــن بــــــر در احـسان تو

من گدایم مـن گدا، دستم بگیر

یــــــــــا علی مرتضی دستم بگیر

تــــــا نیفتــادم ز پا دستم بگیر

گر بدم من دوست می دارم تو را

ای شـه مــلک ولا دستم بگیر

در دم مُــــــــردن به فریادم برس

پا بنه بـر سر مرا، دستم بگیر

من ز مرگ و برزخم در وحشتم 

یاری یم کن از وفا دستم بگیر

دردمـــندم، مـــستمندم، مضطرم

ای شـه مشکل گشاه دستم بگیر

وقتی امام حسن (ع) و امام حسین (ع) از تشیع جنازه پدر بزرگوارشان امام علی (ع) باز می گشتند به خرابه ای رسیدند، در این خرابه بیماری افتاده بود و ناله می کرد. آن دو بزرگوار به خرابه رفتند و سر بیمار را که پیرمردی علیل بود به دامان گرفته و احوالش را پرسیدند.

پیرمرد گفت: در این دنیا هیچ کس به فریاد ما نمی رسد، مگر یک نفر که به اینجا می آمد و در دهان من غذا می گذاشت، اما اکنون سه روز است که او به اینجا نیامده و من گرسنه و تشنه هستم.

فرزندان امام علی (ع) فرمودند: آیا او را می شناختی؟

پیرمرد جواب داد: من کور هستم اما روزی از او پرسیدم: آقا اسم شما چیست؟

فرمود: من بنده خدا هستم.

فرزندان امام علی (ع) پرسیدند: آیا نشانه ای از او به خاطر داری؟

پیرمرد جواب داد: هر گاه آن بزرگوار در خرابه ذکر خداوند را می گفت تمام سنگ و کلوخ و دیوار اینجا او را همراهی می کردند و خداوند را تسبیح می گفتند. در این موقع صدای گریه امام حسن (ع) بلند شد و فرمودند: او پدر ما امام علی (ع) بود که ما اکنون از تشیع جنازه او می آییم. بیمار با شنیدن این خبر گریان شد و التماس کنان عرض کرد: ای آقازاده ها بر من منت بگذارید و مرا بر سر قبر او ببرید. فرزندان امام (ع) او را بر سر قبر امام (ع) بردند. پیرمرد آنقدر بر سر قبر امام (ع) گریه کرد تا جان از بدنش خارج شد.

یه پیرمرد نابینا جابر بن عبدالله انصاری هم آمد کنار قبر ابی عبدالله، عطیه می گوید تا گفتم مقابل قبر حسینیم سه مرتبه صدا زد "حبیبی یا حسین" از هوش رفت.

به هوش آمد گفت حسین جان چی شده که جواب دوست خودت را نمیدی؟

جابر یک وقت به خودش خطاب کرد، جابر عجب توقعی داری!؟ چگونه جواب بده کسی که بین سر و بدنش جدائی افتاده است.

حسین ....

جابر مشغول عزاداری بود، یک وقت دید صدای قافله ای می آید.

ز جا، برخیز جا بر عاشق فرزانه می آید

قدم از خانه بیرون نه که صاحب خانه می آید

یا الله زینب آمد کنار قبر حسین ... بردار بلند شو که زینب را دیگر نمی شناسی ... حسین