حاصل عمر پیامبر اکرم صل الله علیه و آله دو ثمره عظیم و ارزشمنده است:

ثمره اول :

نتیجه ی تمام رسالت و تحمل این همه سختی ها و خون دل خوردن ها و تبلیغ ها وصل شدن این بعثت به ولایت امیر المومنین علی علیه السلام هست.

به همین دلیل است که آیه نازل شد:

«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ » اى پیامبر! آنچه از جانب پروردگارت نازل شده، به مردم برسان‏.

و اهمیت آن موقعی معلوم می شود که بلافاصله خداوند می فرماید که اگر این تفویض صورت نگیرد و نبوت به ولایت حیدر امیرالمومنین علیه السلام وصل نشود:

«وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» و اگر این کار را نکنى، تبلیغ رسالت نکرده‏اى‏ ( المائدة: آیه 67) 

یعنی عملا این بعثت و رسالت بدون ولایت بی فائده می ماند!

ثمره دوم:

متواتر به نقل از خود پیامبر مهربونی ها شنیدیم که هدف از رسالت چیزی غیر از اتمام و رواج و برانگیختن مکارم اخلاق نبوده!

«إنّی بُعِثتُ لأتَمِّمَ مَکَارِمَ الأخلاق» همانا برانگیخته شدم تا والایى هاى اخلاق را کمال بخشم.

باید بدانیم که تمام این مکارم، یعنی؛ خوبی ها، مهربانی ها، زیبایی ها، لطف ها، ادب ها، متانت ها،  وقار ها و ...  همه و همه در یادگار پیامبرجمع است با لطافتی مادرانه!

به طوری که خود پیامبر مهربانی ها هم  دچار لطف این انسیه حوراء شده ... و فرمود: ام ابیها!

این ودیعه ای که حتی برای تمسک به ولایت امیر المومنین علیه السلام نیز محبتش شرط است!!

پس علی و فاطمه علیهما السلام دو ثمره عظیم و ارزشمند و هدف وغایت بعثت پیامبرند.

و امروز هرچه داریم از حب امیرالمومنین و صدیقه طاهره علیهما السلام است، که این را مدیون حضرت رحمة للعالمین (صل الله علیه و اله) هستیم.