در سال 1353 هـ . ق مرجع فقید شیعه حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره)  نسخه‌ای از کتاب شریفه صحیفه سجادیه را برای علامه معاصر مؤلف تفسیر طنطاوی (مفتی اسکندریه) به «قاهره» فرستاد. وی در پاسخ چنین نگاشت: نامه گرامی مدتی پیش به ضمیمه کتاب صحیفه سجادیه از کلمات امام زاهد اسلام، علی زین العابدین، ابن امام حسین شهید، ریحانه مصطفی رسید. کتاب را با دست تکریم گرفتم و آن را کتابی یگانه یافتم که مشتمل بر علوم و معارف و حکمت‌هایی است که در غیر آن یافت نمی‌شود.

«و من الشقاء عدم معرفتی للصحیفه...»

حقا که این از بدبختی است ما (اهل سنت) تاکنون به این اثر گرانبهای جاوید از میراثهای نبوت و اهل بیت دست نیافته‌ایم.

من هرچه در آن مطالعه و دقت می‌کنم می‌بینم که آن بالاتر از کلام مخلوق و دون کلام خالق است، راستی چه کتاب کریمی است!سپس علامه طنطاوی جوهری از مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی رضوان الله تعالی علیه سؤال می‌نماید که آیا کسی از علمای اسلام آن را شرح کرده؟ و آیا چیزی از آن شروح نزد شما یافت می‌شود یا نه؟ مرجع فقید شیعه در پاسخ سؤال نامبرده شارحین را که می‌شناخته نام می‌برد و کتاب ریاض السالکین را جهت ایشان ارسال می‌فرمایند. معظم له در جواب می‌نویسد که آماده‌ای برای این صحیفه گرامی شرحی بنویسی و پیرامون کتاب «ریاض السالکین» نیز چنین اظهار نظر می‌کند که در باب خود از کتب بی‌نظیر بود.

(صحیفه سجادیه، چاپ شیخ حمد آفرندی به نقل از مقدمه آیت الله مرعشی نجفی و متن نامه‌های طنطاوی که از 318 ـ 322 درج گردیده است.)

(ص30 مقدمه ترجمه صحیفه سجادیه صدر الدین بلاغی)