رُوِیَ أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ (ع) جَاءَهُ رَجُلٌ وَ قَالَ أَنَا رَجُلٌ عَاصٍ وَ لَا أَصْبِرُ عَنِ الْمَعْصِیَةِ فَعِظْنِی بِمَوْعِظَةٍ فَقَالَ ع افْعَلْ خَمْسَةَ أَشْیَاءَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ :

فَأَوَّلُ ذَلِکَ لَا تَأْکُلْ رِزْقَ اللَّهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ

وَ الثَّانِی اخْرُجْ مِنْ وَلَایَةِ اللَّهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ

وَ الثَّالِثُ اطْلُبْ مَوْضِعاً لَا یَرَاکَ اللَّهُ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ

وَ الرَّابِعُ إِذَا جَاءَ مَلَکُ الْمَوْتِ لِیَقْبِضَ رُوحَکَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِکَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ

وَ الْخَامِسُ إِذَا أَدْخَلَکَ مَالِکٌ فِی النَّارِ فَلَا تَدْخُلْ فِی النَّارِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ .  

(بحارالأنوار:  ج 75 / ص 126/ باب 20- مواعظ الحسین بن أمیر المؤمن)

شخصى آمد خدمت امام حسین (علیه السلام) عرض کرد: من گنه کارم طاقت صبر کردن را ندارم و به من موعظه کنید که به سبب آن بتوانم خودم را کنترل نمایم.

حضرت درباره سوال این شخص فرمودند: تو پنج چیز را انجام بده بعد هرچه مى‏خواهى گناه کن:

اول: روزى خدا را نخور، آنوقت هرچه بخواهید گناه کن.

دوم: جایى را انتخاب کن که در وقت گناه کردن خدا تو را نبیند آنوقت هرچه بخواهید گناه کن.

سوم: در ملک خداوند معصیت مکن هرچه مى‏خواهى گناه کن (یعنى: از مملکت خدا خارج بشوید آنوقت هرچه خواهى گناه کن.

چهارم: هنگامى که ملک الموت آمد براى قبض او را از خود دفع کن هرچه مى‏خواهى معصیت کن.

پنجم: وقتى که مالک دوزخ انداخت میان آتش داخل نشوید آنوقت گناه کن.

 نکته اخلاقی:

(حالا که هیچ کدام اینها را قادر بر دفع ندانید پس باید خودت را از معاصى حفظ کنید.)