ابوهارون می گوید: در محضر امام صادق علیه السلام بودم و گروهی حاضر شدند. امام به جمعی از آنان فرمود: چرا ما را سبک می شمرید. به ما اهانت می کنید؟ مردی از اهالی خراسان برخاست و عرض کرد: پناه بخدا می برم که شما را سبک بشماریم و احترام شما را حفظ نکنیم.حضرت فرمود: آری . تو یکی از آن افرادی هستی که چنین می کنی. امام فرمود: بیاد داری که در جحفه (میقاتگاه حاجیان نزدیک مدینه) کسی به تو گفت: مرا نیز سوار بر مرکب خود کن و به مقدار یک میل ـ دو کیلومترـ به سوی مکه ببر. بخدا سوگند از پیاده روی خسته و کوفته شده ام. سوگند به خداوند تو حتی سرت را بلند نکردی و به او اعتنا نکردی و او را کوچک شمردی. بنابراین

 وَ مَنِ اسْتَخَفَّ بِمُؤْمِنٍ فِینَا اسْتَخَفَّ وَ ضَیَّعَ حُرْمَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏

هر کس مومن شیعه ای را تحقیر کند حرمت خداوند را سبک شمرده و تباه ساخته است.

(الکافی: ج 8/ ص 102)

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود:

 لا تَحقَرَنَّ أحَداً مِنَ المُسلِمِینَ فَإنَّ صَغِیرَهُم عِندَ اللهِ کَبیرٌ

هرگز احدی از مسلمانان را خوار و حقیر مشمار که کوچک آنان نزد خداوند بزرگ است.

(مجموعةورام: ج 1/ ص 31 / باب الرسوم فی معاشرة الناس و ملاقات)