رسولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله : أمّا علامةُ المُسرِفِ‏فأربَعةٌ : الفَخرُ بالباطِلِ ، ویَأکُلُ ما لَیسَ عِندَهُ ، ویَزهَدُ فی اصطِناعِ المَعروفِ ، ویُنکِرُ مَن لا یَنتَفِعُ بِشَی‏ءٍ مِنهُ .

                                                                                 (منتخب میزان الحکمه و میزان الحکمه ج4ص444)

پیامبر خدا صلى الله علیه وآله : اسرافکار چهار نشانه دارد : به کارهاى باطل مى‏نازد ، آنچه را فراخور حالش نیست مى‏خورد ، در کارهاى خیر بى‏رغبت است و هر کس را که بدو سودى نرساند ، انکار مى‏کند.

حکایت:
روزی بهلول نزد هارون الرشید رفت. اتفاقا هارون در عمارت تازه ساز خود نشسته بود، همین که چشمش به بهلول افتاد، از او خواست چیزی بر دیوار عمارت بنویسد. بهول نوشت:
«رفعت الطین ووضعت الدین، رفعت الجص ووضعت النص فان کان من مالک فقد اسرفت والله لا یحب المسرفین وان کان من مال غیرک فقد ظلمت والله لا یحب الظالمین ؛ گل را برافراشتی و دین را فرو گذاشتی ؛ گچ را بلند ساختی و نص را فرو گذاشتی. اگر این عمارت از مال خود توست، همانا اسراف کرده‌ای و خداوند اسراف کنندگان را دوست نمی‌دارد و اگر از مال دیگران است ظلم کرده‌ای و خداوند ستمگران را دوست نمی‌دارد.»