قِیلَ لِلصَّادِقِ (ع) عَلَى مَا ذَا بَنَیْتَ‏ أَمْرَکَ فَقَالَ عَلَى أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی‏ لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ.

ترجمه:به حضرت صادق (ع) عرض کردند کار خود را بر چه چیز بنا کرده‏اى؟

فرمود بر چهار چیز:

1- فهمیدم که عمل مرا دیگرى انجام نمی دهد. پس به کوشش پرداختم.

2- دانستم که خداوند بر حال من اطلاع دارد خجالت کشیدم.

3- فهمیدم روزى مرا دیگرى نخواهد خورد آرامش یافتم.

4- و دانستم بالاخره بسوى مرگ می روم به همین جهت آماده آن شدم.